Puccinia arachidis
बुरशी
भुईमुगावरील तांबेरा बहुतेक वेळा पानांच्या खालच्या बाजुला छोट्या गोल नारिंगी तपकिरी (तांबट) फोडांसारखा दिसतो. ह्याच्या बाजुने बहुधा पिवळी प्रभावळ दिसते. ह्यामुळे पानांची आणि रोपाची वाढ खूपच खुंटते. जसजसा रोग वाढतो, खूपच बाधीत पाने दोन्ही बाजुंनी तांबट फोडांनी भरुन जातात, पिवळी पडतात आणि "तांबट" दिसतात आणि शेवटी आक्रसतात. लांबट लालसर तपकिरी ( आणि नंतर काळे ) पडणारे फोड देठांवर, फांद्यांवर आणि पानांच्या देठांवरही दिसु लागतात. ह्यानंतर पानगळती होऊ शकते. रोगामुळे शेंगा फारच छोट्या आणि झाडोरा फारच कमी आणि दाण्यातील तेलाची प्रत कमी असते.
संसर्गास आळा घालण्यात जैव एजंटसमदत करतात. सॅल्व्हिया ऑफिशिनॅलिस आणि पोटेनटिला इरेक्टा रोपांचा अर्क पानांवरील बुरशीच्या वाढीवर परिणामकारक असतो. इतर रोपांचे अर्क जसे कि फ्लॅक्स सीड तेल आणि शेंगदाण्याचे तेलही रोगाच्या घटना कमी करण्यात परिणामकारक असते.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. रोगाच्या पुढच्या टप्प्यावर रसायनिक उपचार कामाचे नसतात. जर बुरशीनाशकांची गरज लागली तर उत्पाद ज्यात मँकोझेब, प्रॉपिकोनाझोल किंवा क्लोरोथॅलोनिल आहे (३ग्रॅ/ली) ते फवारावेत. संसर्गाचे पहिले लक्षण दिसताच वापर सुरु करावा आणि १५ दिवसांनी परत वापरावे.
भुईमुगावरील तांबेरा पिकाच्या जमिनीवरील पाल्यापाचोळ्यात किंवा इतर डाळिंच्या रोपाच्या भागात जे पर्यायी यजमान म्हणुन काम करतात, रहातो. इथे तयार झालेली बीजांडे खालील पानांवर पडुन प्राथमिक संक्रमण होते. दुय्यम प्रसार होतो बीजांडांचे वार्याने वहन होऊन. हवामान बुरशीच्या वाढीस अनुकूल असल्यास बाधीत ठिपकेफारच लवकर वाढतात उदा. उबदार तापमान (२१ ते २६ डिग्री सेल्शियस) आणि ओले ढगाळ वातावरण (धुके किंवा रात्रीत खूप पडणारे दव). ह्यामुळे रोपांच्या कोंबांची आणि मुळांची वाढही खुंटते, ज्यामुळे रोपे खुजी होतात. जमिनीतील स्फुरदाचे उच्च केंद्रीकरण ह्या तांबेर्याच्या विकासाचा दर कमी करते.