Ustilago maydis
बुरशी
झाडाचे सर्व सक्रियपणे वाढणारे भाग या बुरशीच्या संक्रमणास बळी पडतात. झाडांची जखमांना संवेदनशीलता आणि वाढीची संभावना यामुळे त्यात बरीच नाट्यमय लक्षणे दिसु शकतात. पिक रोपावस्थेत असताना संक्रमणास सर्वात जास्त संवेदनशील असतात. अशा वेळी झाडाची वाढ खुंटते आणि फुल किंवा कणीस येत नाहीत. जुन्या झाडातील संक्रमणामुळे गाठी येतात ज्यात यजमान आणि बुरशीचे भाग यांचा संयोग होतो. काणीची बिजाणुफळे सुरवातीला हिरवट पांढरी असतात आणि कालांतराने पक्व होताना काळी पडतात. ते कणसावर विशेषतः वैशिष्ट्यपूर्ण असतात ज्यामुळे प्रत्येक दाणा एका बिजाणुफळामध्ये विकसित होऊ शकतो. जशी ती फुटतात त्यात काळी भुकटी सारखी सामग्री आढळते. पानांवरील गाठी सामान्यपणे लहान असतात आणि न फुटता सुकुन जातात.
बुरशीचे थेट नियंत्रण कठिण आहे आणि कोणतीही परिणामकारक पद्धत या बुरशीविरुद्ध विकसित केली गेली नाही.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. बुरशीनाशकांची बीज प्रक्रिया किंवा पानांवरील फवारणीने या रोगाच्या संक्रमणाचे प्रमाण घटत नाहीत.
उस्टिलागो मेडिस नावाच्या बुरशीमुळे काणी उद्भवते जी बरेच वर्षांपर्यंत जमिनीत राहू शकते. बीजाणू वारा, जमिनीवरील उडणारी धूळ आणि पावसाच्या उडणार्या पाण्याने झाडावर पसरतात. झाडांना किटक, प्राणी, शेतीत काम करताना किंवा गारपीटीने झालेल्या जखमा संक्रमणास अनुकूल असतात. एका झाडावरुन दुसर्या झाडावर थेट दुय्यम संक्रमण होत नाही. झाडाच्या वाढत्या भागावर (कणिस किंवा शेंडा) ही लक्षणे खास करुन गंभीरपणे दिसतात. अतिटोकाची हवामान परिस्थिती (जसे कि दुष्काळानंतर अतिवृष्टी) ज्यामुळे फारच कमी पराग निर्मिती होते आणि परागीकरण दर कमी असतो हे ही या बुरशीला प्रोत्साहन देतात.