Plasmodiophora brassicae
बुरशी
लक्षणे जमिनीच्या वर आणि खालीही दिसतात. एकुण, रोपे नीट वाढत नाहीत, खुजी होतात आणि पाने पिवळी पडतात. कोरड्या हवेत ती मरगळतात पण आर्द्र हवेत परत सावरतात. पाने कदाचित जांभळी होतात. जमिनीखाली मुळांवर गाठी येतात आणि बारीक मुळे (मुळांवरचे केस) नष्ट होतात. कालांतराने मुळांवरील गाठींमुळे गंभीर विकृती येते, ज्यामुळे नेहमीच्या पसरलेल्या मुळांऐवजी ती एका ठिकाणी गोळा होतात. वाढ आणि पीकाचे उत्पादन खूप कमी होते आणि जास्त प्रादुर्भाव झालेल्या झाडात मर होते.
थंडीच्या काळात ऑयस्टरचे शिंपले किंवा डोलोमाइट लाइमचा वापर करून जमिनीचा सामू वाढवून ७.२ पर्यंत करणे (छोटे बागाइतदार आणि शेतकरी) हे एकमेव सेंद्रिय नियंत्रण उपलब्ध आहे. सोपी आणि स्वस्त जमिनीची सामू चाचणी करण्याची किट्स उपलब्ध आहेत जी वापरुन बरेच वेळा तपासणी केली जाऊ शकते.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. जमिनीच्या फ्युमिगेशनची शिफारस करण्यात येत नाही कारण त्याचा परिणाम १००% मिळत नाही. लागवडीच्या अगोदर जमिनीचा सामू वाढविण्यासाठी (७.२) चुनखडी (कॅल्शियम कार्बोनेट CaC03) आणि हायड्रेटेड चुना (कॅल्शियम हायड्रॉक्साइड Ca(OH)2) वापरून रोगाच्या घटना कमी करणे हा एक मार्ग आहे.
प्लाझ्मोडायोफोरा ब्रॅसिके नावाच्या जमिनीत रहाणार्याच जंतुंमुळे मुळांना केलेल्या संसर्गाने ही रोगाची लक्षणे उद्भवतात. ब्रसेल्स स्प्राउट्स, कोबी, फुलकोबी, सलगम आणि मुळा सारखी पीके या रोगामुळे प्रभावित होतात. बुरशीचे धोरण म्हणजे सुप्तावस्थेतील बिजाणुंचे उत्पादन करणे ज्यामुळे 20 वर्षांपर्यंत जमीन दूषित होऊ शकते. संवेदनशील झाडांच्या मुळाच्या उपस्थितीत, हे बीजाणू रुजतात आणि मुळांच्या केसांना संक्रमित करतात ज्यामुळे मुळांवर गाठी तयार होतात. ह्या गाठी आणखीन बीजाणू तयार करतात व जमिनीत सोडतात त्यामुळे त्यांचे एक जीवनचक्र पूर्ण होते. ओल्या आणि उबदार जमिनी ह्यांना अनुकूल आहेत. चुना वापरून जमिनीचा सामू वाढविल्यास मुळकुजव्या कमी होतो (पण नाहीसा होत नाही).