काळजी
लिंबूवर्गीयांना ऊबदार हवामान आवडते आणि थंड हवामानात किंवा दव पडण्याच्या हंगामात त्यांची खास काळजी घ्यावी लागते. फळांना नुकसान होऊन त्याची प्रतवार कमी होऊ नये म्हणुन काही वेळा वार्याचे अडथळे निर्माण करणे गरजेचे असते. जर वार्षिक पाऊस ७०० मि.मी. पेक्षा कमी होत असेल तर नियमित सिंचन आवश्यक आहे. दाट पाणी दिल्यास कमी वारंवारीतेने आणि उथळ फवारणी केल्यास जास्त वारंवारीतेने पाणी देणे झाडांना चांगले असते. लिंबूवर्गीय पिके क्षारास अत्यंत संवेदनशील आहेत ज्यामुळे सिंचनाच्या पाण्याची प्रत चांगले पीक घेण्यासाठी चांगली असणे आवश्यक असते.
माती
लिंबूवर्गीय झाडांच्या इष्टतम वाढीसाठी ६० सें.मी. ते १ मी. खोलीचे वरचा थर असलेली उत्तम निचऱ्याची जमिन लागते. मध्यम आणि वालुकामय जमिनी ज्यात मोठ्या प्रमाणत सेंद्रीय घटक आहेत अशा जमिनींना प्राधान्य दिले जाते. जर पाणी न राखणारी अत्यंत वाळुदार जमिन असेल तर पोषके वाहून जाण्याची जोखीम जास्त असते. भारी जमिनींमुळे बुंधा आणि मूळ कूज होऊन झाड मरण्याची जोखीम असते. इष्टतम सामू ६.०-६.५ आहे आणि ८ वरील सामू असलेली जमीन टाळावी. जर जमिनीची धूप आणि जास्त निचरा टाळता येणार असेल तर १५% पर्यंतचा उतार देखील योग्य असतो. वार्याच्या अडथळ्यांची शिफारस केली जाते.
हवामान
या प्रजाती ऊबदार, समशीतोष्ण भागात उत्तम वाढतात पण दवास मात्र काही प्रमाणात प्रतिकारक (विविध वाणांप्रमाणे हे बदलते) असतात. लिंबूवर्गीय झाडाला जमिनीतील आर्द्रता जर इष्टतम असेल तर जास्त तापमान देखील सहन करतात. झाडे काही प्रमाणात थंडीला झेलु शकतात पण सामान्यपणे जिथे नियमितपणे दव जास्त पडते त्या प्रदेशासाठी यांची शिफारस केली जात नाही. गोठलेल्या दवाची प्रतिकारकता ही वाण, झाडाच वय आणि निरोगीपणा याप्रमाणे बदलते. कोवळी झाडे थोड्याशा दवानेही जखमी होतात तर जुनी पक्व झाडे -५ अंशापर्यंतचे तापमान थोड्या काळासाठी सहन करु शकतात. ताण पडलेली झाडे अधिक संवेदनशील असतात.