ബാക്ടീരിയ മൂലമുള്ള ജീർണത

ലക്ഷണങ്ങൾ

1-3 മില്ലീമീറ്റർ വ്യാസമുള്ള ചെറിയ, വൃത്താകൃതിയിലുള്ള, വെള്ളത്തിൽ കുതിർന്ന പാടുകളുടെ രൂപത്തിൽ ഇലകളിലെ രോഗബാധ ദൃശ്യമാകുന്നു. ഇലകൾ പാകമാകുമ്പോൾ, ഈ പാടുകൾ തവിട്ട് നിറത്തിൽ, ഉണങ്ങി, പെട്ടെന്ന് പൊടിഞ്ഞു പോകുന്നതായി മാറുന്നു. ക്രമേണ, ബാധിക്കപ്പെട്ട ഭാഗങ്ങൾ വീഴുകയും ഇലകൾക്ക് 'വെടിയുണ്ടയേറ്റ ദ്വാരങ്ങൾ' അല്ലെങ്കിൽ കീറിപ്പറിഞ്ഞ രൂപമുണ്ടാകുകയും ചെയ്യും. ബാധിക്കപ്പെട്ട ഫലങ്ങളിൽ പരന്നതും ഉപരിപ്ലവവും ഇരുണ്ട തവിട്ടുനിറത്തിലുള്ള പാടുകൾ വികസിക്കുന്നു. അടിയിലുള്ള കലകൾ ഇരുണ്ട-തവിട്ട് മുതൽ കറുപ്പ് വരെയും ചിലപ്പോൾ സ്പോഞ്ച് പോലെയും കാണപ്പെടും. ബാധിക്കപ്പെട്ട പുഷ്പങ്ങൾ വെള്ളത്തിൽ കുതിർന്ന്, തവിട്ടുനിറമായി വാടി തണ്ടിൽ തൂങ്ങിക്കിടക്കുകയും ചെയ്യും. ബാധിക്കപ്പെട്ട ഭാഗത്തിന്‍റെ അടിയിൽ‌ സവിശേഷമായ അഴുകൽ വികസിക്കുന്നു, പലപ്പോഴും അവയിൽ നിന്നും സ്രവങ്ങൾ ഒലിച്ചിറങ്ങും. ബാധിക്കപ്പെട്ട ഭാഗങ്ങൾ ചെറുതായി കുഴിഞ്ഞതും കടും തവിട്ടുനിറത്തിലും ആയിരിക്കും. ശൈത്യകാലത്തിന്‍റെ അവസാനത്തിലോ വസന്തത്തിന്‍റെ തുടക്കത്തിലോ ആണ് ജീർണത ആദ്യം കാണപ്പെടുന്നത്. വസന്തകാലത്ത്, പുറംതൊലി പൊട്ടി ഒഴുകുന്ന ഒരു സ്രവം ഈ ജീര്‍ണ്ണത ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു. ശൈത്യകാല ജീർണത സമാനമാണ്, പക്ഷേ സാധാരണയായി മൃദുവായതും, ഈർപ്പമുള്ളതും, കുഴിഞ്ഞതും, പുളിച്ച മണം ഉള്ളതുമാണ്. ബാധിപ്പ് ശിഖരത്തിലുടനീളം വ്യാപിച്ചാൽ അത് അതിവേഗം നശിക്കും.