Cercospora sojina
കുമിൾ
5 mins to read
ചെടിയുടെ ഏത് വളർച്ചാ ഘട്ടത്തിലും രോഗബാധ സംഭവിക്കാം, പക്ഷേ പൂവിടുന്ന സമയത്തുള്ള ഇളം ഇലകളിലാണ് ഇത് കൂടുതലായി കണ്ട് വരുന്നത്. ചെറുതും, വെള്ളത്തിൽ കുതിർന്നതുമായ പുള്ളിക്കുത്തുകൾ ഇലകളിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതാണ് ആദ്യലക്ഷണങ്ങൾ. കാലക്രമേണ ചാരനിറത്തിലുള്ള കേന്ദ്രവും ഇരുണ്ട-തവിട്ടുനിറത്തിലുള്ള അരികുകളോടുകൂടിയ വലിയ (1-5 മിമീ) വൃത്താകൃതിയിൽ ഉള്ള പുള്ളികൾ ആയി വളരുന്നു. സാരമായി ബാധിക്കപ്പെട്ടാൽ, ഇലകൾ നശിക്കുകയും കൊഴിഞ്ഞുപോകുകയും ചെയ്യുന്നു. ചുരുങ്ങിയ വൃത്താകേന്ദ്രമുള്ള നീളമുള്ള പുള്ളികൾ തണ്ടുകളിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. വിത്തറകളിൽ, വൃത്താകൃതിയിലുള്ള അല്ലെങ്കിൽ നീളമുള്ള കുഴിഞ്ഞ തവിട്ട് നിറത്തിലുള്ള പുള്ളികൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. ബാധിക്കപ്പെട്ട വിത്തുകൾ ചുരുങ്ങുകയും പല വലിപ്പത്തിലുള്ള തവിട്ട് നിറത്തിലുള്ള പുള്ളികൾ ദൃശ്യമാകുകയും ചെയ്യുന്നു.
ലഭ്യമാണെങ്കിൽ എപ്പോഴും ജൈവിക ഉത്പന്നങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു സമഗ്ര സമീപനം പരിഗണിക്കുക.
ലഭ്യമെങ്കിൽ ജൈവ പരിചരണത്തോടൊപ്പം സംയോജിത നിയന്ത്രണ രീതികളും ചേർത്തുള്ള പ്രതിരോധ നടപടികൾ സ്വീകരിക്കുക. പൈറക്ലോസ്ട്രോബിൻ അടങ്ങിയിട്ടുള്ള ഉത്പന്നങ്ങളുടെ രണ്ട് നേരത്തെ ഉപയോഗം, രോഗം ഉണ്ടാകുന്ന സമയത്തും പിന്നീട് വളരുന്ന സീസണിലും, രോഗാണുക്കളുടെ വ്യാപനം തടയുന്നതിന് സഹായിക്കും. ഈർപ്പമുള്ള അവസ്ഥ കുമിൾനാശത്തിൻ്റെ പ്രത്യാഘാതം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. വിളവെടുപ്പിന് 21ദിവസത്തെ ഇടവേള മാത്രമാണുള്ളതെങ്കിൽ പരിചരണം ആരംഭിക്കരുത്.
സെർകോസ്പോറ സോജിന എന്ന കുമിളാണ് തവളക്കണ്ണൻ ഇല പുള്ളിക്ക് കാരണമാകുന്നത്. രണ്ടു വിളകൾക്കിടയിൽ, കൃഷിയിടങ്ങളിലെ വിളഅവശിഷ്ടങ്ങളിലോ വിത്തുകളിലോ ഇവ അതിജീവിക്കുന്നു. രോഗബാധയുള്ള വിത്ത് നടുകയാണെങ്കിൽ, രോഗബാധയുള്ള തൈച്ചെടിയുടെ ആവിർഭാവത്തിന് കാരണമാകുന്നു. ഇളം സോയാബീൻ ഇലകളാണ് മുതിർന്ന ഇലകളെക്കാൾ ബാധിക്കപ്പെടാൻ സാധ്യത കൂടുതൽ. ഊഷ്മളമായ, ഈർപ്പമുള്ള മേഘാവൃതമായ കാലാവസ്ഥ, ഇടയ്ക്കിടെയുള്ള മഴ എന്നിവ രോഗം വികസിക്കുന്നതിന് അനുകൂലമാണ്. രോഗബാധ ഉണ്ടായിരുന്ന സോയാബീൻ ചെടികളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ മണ്ണിൽ ഉപേക്ഷിക്കുന്നതും രോഗവ്യാപനത്തിന് അനുകൂലമാണ്.