Colletotrichum gloeosporioides
കുമിൾ
5 mins to read
ആന്ത്രാക്നോസ് ഇലകളിലും ഇലഞെട്ടുകളിലും പ്രത്യക്ഷപ്പെടാമെങ്കിലും, അത് പ്രധാനമായും ഫലങ്ങളെ ബാധിക്കുന്ന ഒരു രോഗമാണ്. ഇരുണ്ട അരികുകളും, മഞ്ഞ വലയവും ഉള്ള ചാരനിറം മുതൽ തവിട്ടുനിറം വരെയുള്ള പുള്ളികൾ ദൃശ്യമാകുന്നതാണ് ഇലകളിലെ ലക്ഷണങ്ങൾ. പിന്നീട് ഈ പുള്ളികൾ വലുതാകുകയും ഒന്നിച്ചുചേര്ന്ന് വലിയ നിർജ്ജീവ ഭാഗങ്ങളായി മാറുകയും ചെയ്യുന്നു. ചെറിയ, ഇളം നിറത്തിലുള്ള പുള്ളികൾ ഫലങ്ങളുടെ തൊലിയില് ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. അവ പാകമാകുമ്പോൾ, ഈ പാടുകൾ ഗണ്യമായി വളരുകയും (5 സെ.മി വരെ), പലപ്പോഴും വെള്ളത്തിൽ കുതിർന്ന അല്ലെങ്കിൽ പൊങ്ങി ദൃശ്യമാകുന്ന, വൃത്താകൃതിയിലുള്ള, ഇരുണ്ട തവിട്ട് ക്ഷതങ്ങൾ രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ക്ഷതങ്ങളിൽ ഏകകേന്ദ്രീകൃതമായ മാതൃകയിൽ പിങ്ക് മുതൽ ഓറഞ്ച് വരെ നിറങ്ങളിലുള്ള പുള്ളികൾ വളരുന്നു. "ചോക്ലേറ്റ് പുള്ളികൾ" എന്നറിയപ്പെടുന്ന ചെറിയ, ചുവപ്പുകലർന്ന തവിട്ട് നിറമുള്ള, കുഴിഞ്ഞ പാടുകളും (2 സെ.മി വരെ) ദൃശ്യമാകുന്നു. ഫലങ്ങൾ പാകമാകുന്നതിനുമുൻപ് പൊഴിഞ്ഞു പോയേക്കാം. വിളവെടുപ്പിനുശേഷവും, പ്രത്യേകിച്ചും ഫലങ്ങൾ ശീതികരിക്കുമ്പോൾ ഈ ലക്ഷണങ്ങൾ വികസിച്ചേക്കാം.
അനുകൂലമായ കാലാവസ്ഥയിൽ പ്രയോഗിക്കുകയാണെങ്കിൽ ബാസില്ലസ് സബ്ടിലിസ് അല്ലെങ്കിൽ ബാസില്ലസ് മൈലോളിക്യുഫാസിയൻസ് അടിസ്ഥാനമാക്കിയ ജൈവ-കുമിൾനാശിനികൾ നല്ല രീതിയിൽ പ്രവർത്തിക്കും. വിത്തുകൾ അല്ലെങ്കിൽ പഴങ്ങൾ ചൂടുവെള്ളം ഉപയോഗിച്ച് പരിചരിക്കുന്നത് (20 മിനുട്ട് 48°C) ഏതെങ്കിലും കുമിൾ ശേഷിപ്പുണ്ടെങ്കില് അത് നശിപ്പിക്കുകയും, കൃഷിയിടത്തിലോ അല്ലെങ്കിൽ കൊണ്ടുപോകുമ്പോഴോ രോഗം കൂടുതൽ വ്യാപിക്കുന്നത് തടയുകയും ചെയ്യും.
ലഭ്യമെങ്കിൽ എപ്പോഴും ജൈവ പരിചരണത്തോടൊപ്പം പ്രതിരോധ നടപടികളും ചേർന്ന സംയോജിത സമീപനം സ്വീകരിക്കുക. അണുബാധയ്ക്കുള്ള സാധ്യത കുറയ്ക്കുന്നതിനായി അസോക്സിസ്ട്രോബിന്, ക്ലോറോതലോണിൽ അല്ലെങ്കിൽ കോപ്പർ സൾഫേറ്റ് എന്നിവ അടങ്ങിയ കുമിൾനാശിനികൾ കുറഞ്ഞത് 3 പ്രാവശ്യം 10-12 ദിവസങ്ങളുടെ ഇടവേളകളിൽ തളിക്കാവുന്നതാണ്. ഈ സംയുക്തങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് വിത്തുകളുടെ പരിചരണവും നടത്താവുന്നതാണ്. അവസാനമായി, വിദേശ വിപണികളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്ന ഫലങ്ങളിൽ അണുബാധ കുറയ്ക്കുന്നതിനായി വിളവെടുപ്പിനു ശേഷം കുമിൾനാശിനികളുടെ കൂടെ ഭക്ഷ്യ-നിലവാരമുള്ള മെഴുകും ഉപയോഗിക്കാവുന്നതാണ്.
ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ഒരു പ്രധാന രോഗമാണ് ആന്ത്രാക്നോസ്. മണ്ണിലൂടെ വ്യാപിക്കുന്ന കോളേറ്റോട്രിക്കം ഗ്ലിയോസ്പോറിയോഡ്സ് എന്ന കുമിളുകൾ ആണ് ഇതിന് കാരണം. വിത്തുകളിൽ അല്ലെങ്കിൽ മണ്ണിലുള്ള വിളകളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ ഈ കുമിളുകൾ അതിജീവിക്കുന്നു. സാഹചര്യങ്ങൾ അനുകൂലമാണെങ്കിൽ, ഇവ കാറ്റിനാലും മഴവെള്ളം തെറിക്കുന്നതിലൂടെയും കൃഷിയിടത്തിലെ കേടുപാറ്റാത്ത, മുറിവില്ലാത്ത, പാകമാകാത്ത പച്ച ഫലങ്ങളിലേക്ക് വ്യാപിക്കുന്നു. മറ്റുള്ളവയോടൊപ്പം മാവ്, വാഴ, വെണ്ണപ്പഴം എന്നിവ ഇവയുടെ ആതിഥേയ വിളകളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. മിതമായ താപനില (ഏറ്റവും അനുകൂലമായത് 18 നും 28 നും ഇടയിലാണ്), ഉയർന്ന ആർദ്രത (97% അല്ലെങ്കിൽ അതിൽ കൂടുതൽ), താഴ്ന്ന പി.എച്ച് (5.8 മുതൽ 6.5 വരെ) എന്നിവ കൃഷിയിടത്തില് ഈ രോഗം വര്ദ്ധിക്കുന്നതിന് സഹായിക്കുന്നു. വരണ്ട കാലാവസ്ഥ, ഉയർന്ന സൂര്യപ്രകാശം അല്ലെങ്കിൽ താപനിലയിലുള്ള അത്യധികമായ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകൾ എന്നിവ അവയുടെ വളർച്ചയെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നു. അവയുടെ ജീവിതചക്രം പൂർത്തീകരിക്കാൻ കുമിളുകൾക്ക് അവ ആക്രമിച്ച പഴം ഒരു നിശ്ചിത അളവിൽ പാകമെത്തേണ്ടതുണ്ട്.