Gymnosporangium sabinae
കുമിൾ
ചെറിയ, തവിട്ട് നിറത്തിൽ, വൃത്താകൃതിയിലുള്ള പാടുകൾ ഇലകളുടെ മുകൾ പ്രതലത്തിൽ ആദ്യം വികസിക്കുന്നു. അവ വലുതാകുമ്പോൾ, ഇരുണ്ട തവിട്ട് നിറത്തിലുള്ള കേന്ദ്രഭാഗത്തോടെ ഓറഞ്ച്-ചുവപ്പ് നിറമായി മാറും. വേനൽക്കാലത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ, ഇലകളുടെ അടിഭാഗത്ത് ധാന്യത്തിന്റെ ആകൃതിയിലുള്ളതും തവിട്ടുനിറത്തിലുള്ളതും മുഴകളുടെ രൂപത്തിന് സമാനമായതുമായ വളർച്ചകൾ കാണാവുന്നതാണ്. ചിലപ്പോഴൊക്കെ, കുമിൾ ശാഖകളുടെയും ഇളം ശിഖരങ്ങളുടെയും പുറംതൊലിയിൽ മുറിവുകൾക്കും കുഴിഞ്ഞ ജീർണതകൾക്കും കാരണമാകും. പഴങ്ങളെ നേരിട്ട് ബാധിക്കില്ലെങ്കിലും, ഗുരുതരമായ ബാധിപ്പ് ഇലപൊഴിയലിനും വിളനാശത്തിനും കാരണമാകും.
നാളിതുവരെ, ഈ രോഗത്തിന് ജീവശാസ്ത്രപരമായ പരിചരണരീതികളൊന്നും ലഭ്യമല്ല.
ലഭ്യമാണെങ്കിൽ, ജൈവ പരിചരണരീതികൾക്കൊപ്പം പ്രതിരോധ നടപടികളോടും കൂടിയ ഒരു സംയോജിത സമീപനം എപ്പോഴും പരിഗണിക്കുക. ചെറിയ അളവിലുള്ള ബാധിപ്പ് സാധാരണയായി ഒരു പ്രശ്നമല്ല, അവ അവഗണിക്കാം. ഡൈഫെനോകോണസോൾ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള കുമിൾനാശിനികൾ രോഗത്തെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കാം. വീട്ടുതോട്ടക്കാർക്ക്, കുമിൾനാശിനികളായ ടെബുകോണസോൾ, ട്രൈഫ്ലോക്സിസ്ട്രോബിൻ ഉള്ള ടെബുകോണസോൾ, ട്രൈറ്റിക്കോണസോൾ എന്നിവ തുരുമ്പ് രോഗങ്ങളുടെ നിയന്ത്രണത്തിനായി അംഗീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
പിയർ മരങ്ങളേയും ചൂരൽച്ചെടികളേയും ആക്രമിക്കുന്ന ജിംനോസ്പോറാഞ്ചിയം സബീനെ എന്ന കുമിളാണ് ലക്ഷണങ്ങൾക്ക് കാരണം. പിയർ ചെടികൾ രോഗകാരിയുടെ ഒരു ഇടക്കാല ആതിഥേയ വിള മാത്രമാണ്, കുമിളിന്റെ ജീവിതചക്രം പൂർത്തിയാക്കാൻ രണ്ട് മരങ്ങളും ആവശ്യമാണ്. നശിച്ച സസ്യ വസ്തുക്കളിൽ അതിജീവിക്കാൻ ഇതിന് കഴിയില്ല, അതിനാൽ ഇത് ആതിഥേയ വിളകൾക്കിടയിൽ മാറിമാറി വരണം. കുമിൾ അതിന്റെ പ്രാഥമിക ആതിഥേയവിളയായ ചൂരൽച്ചെടിയിൽ സുഷുപ്തഘട്ടത്തിലേക്ക് കടക്കുന്നു. വസന്തകാലത്ത്, ചൂരൽച്ചെടിയിൽ നിന്ന് ബീജങ്ങൾ വ്യാപിക്കുകയും അടുത്തുള്ള പിയർ മരങ്ങളെ ബാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പിയർ ഇലകളുടെ അടിഭാഗത്ത് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന പാടുകൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ ബീജം ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്ന കുമിൾ ഘടനയാണ്. ഈ ബീജങ്ങൾക്ക് പിയർ ഇലകളെ വീണ്ടും ബാധിക്കാൻ കഴിയില്ല, അതിനാൽ വേനൽക്കാലത്തിന്റെ അവസാനത്തോടെ പുതിയ ചൂരൽച്ചെടികളെ ബാധിക്കാൻ അവ വളരെ ദൂരത്തേക്ക് (500 മീറ്റർ വരെ) വ്യാപിക്കുന്നു. അവിടെ, ശാഖകളിൽ ബഹുവർഷികളായ കൊമ്പ് പോലെയുള്ള വീക്കത്തിനു കാരണമാകുന്നു. ഉയർന്ന ആർദ്രതയുടെ കാലഘട്ടത്തെ തുടർന്നുള്ള വസന്തകാലത്ത് ഈ വളർച്ചകൾ പ്രത്യേകിച്ചും പ്രകടമാണ്.