സംരക്ഷണം
മറ്റ് വിളകളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, തണ്ണിമത്തൻ ചെടികളിലെ പൂക്കൾക്ക് സ്വയം കായകളായി വികസിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഒരേ ചെടിയിൽ ആൺ, പെൺ പൂക്കൾ വെവ്വേറെ ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു എന്നതാണ് ഈ ചെടിയുടെ പ്രത്യേകത. ആൺപൂക്കൾ വലിപ്പത്തിൽ ചെറുതും ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതും പെൺപൂക്കൾ വലുതും പിന്നീട് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതുമാണ്. പെൺപൂക്കൾക്ക് ചുവട്ടിലായി ഒരു ചെറിയ കായ ഉണ്ട്. അത് ചുരുങ്ങുകയാണെങ്കിൽ, പരാഗണം നടക്കില്ല എന്നാണ് അർഥം. പ്രകൃതിയിൽ, തേനീച്ചകള് ഒരു പുഷ്പത്തിൽ നിന്ന് മറ്റ് പുഷ്പങ്ങളിലേക്ക് തേൻ ശേഖരിക്കുന്നതിനായി നീങ്ങുമ്പോൾ അവ പരാഗരേണുക്കളെയും വഹിക്കുന്നു. അതിനാൽ, തണ്ണിമത്തൻ കൃഷിയിടത്തിൽ ഒരു കൃത്രിമ തേനീച്ചക്കൂട് സ്ഥാപിക്കുന്നത് നല്ലതാണ്.
മണ്ണ്
നല്ല ഫലപുഷ്ടിയും മികച്ച നീർവാർച്ചയുള്ളതുമായ മണ്ണിൽ തണ്ണിമത്തൻ നന്നായി വളരുന്നു. മണൽ അല്ലെങ്കിൽ മണൽ കലർന്ന എക്കൽ മണ്ണിൽ വളരുമ്പോൾ ഇത് മികച്ച ഫലങ്ങൾ നൽകുന്നു. വെള്ളം മണ്ണിൽ നിന്ന് വേഗത്തില് ഒഴുകിപ്പോകണം, അല്ലെങ്കിൽ വള്ളികളിൽ കുമിൾ അണുബാധയുണ്ടാക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. ഒരേ കൃഷിയിടത്തിൽ ഒരേ വിള തുടർച്ചയായി വളരുന്നത് പോഷകങ്ങളുടെ നഷ്ടം, മോശം വിളവ്, കൂടുതൽ രോഗ ആക്രമണം എന്നിവയ്ക്ക് കാരണമാകുന്നതിനാൽ വിള പരിക്രമം നടത്തുക. മണ്ണിൻ്റെ പി.എച്ച് 6.0 നും 7.5 നും ഇടയിലായിരിക്കണം. അമ്ലഗുണമുള്ള മണ്ണ് വിത്തുകൾ വാടിപ്പോകുന്നതിന് കാരണമാകും. ന്യൂട്രൽ പി.എച്ച് ഉള്ള മണ്ണിനാണ് മുൻഗണന എന്നിരുന്നാലും, അൽപം ക്ഷാരഗുണമുള്ള മണ്ണിലും ഇത് നന്നായി വളരും.
കാലാവസ്ഥ
ഊഷ്മള സീസൺ വിളയായതിനാൽ കായകളുടെ ഉൽപാദനത്തിന് ചെടികൾക്ക് ധാരാളം സൂര്യപ്രകാശവും വരണ്ട കാലാവസ്ഥയും ആവശ്യമാണ്. ഇന്ത്യയിലെ കാലാവസ്ഥ മിക്കവാറും ഊഷ്മളമായതിനാൽ, എല്ലാ സീസണുകളും തണ്ണിമത്തൻ കൃഷിക്ക് അനുയോജ്യമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, തണ്ണിമത്തൻ തണുപ്പിനോടും മഞ്ഞുവീഴ്ചയോടും വേഗം പ്രതികരിക്കും. അതിനാൽ രാജ്യത്തെ , കഠിന ശൈത്യകാലമുള്ള ചില ഭാഗങ്ങളിൽ, മഞ്ഞുകാലം കഴിഞ്ഞതിനുശേഷം തണ്ണിമത്തൻ കൃഷി ചെയ്യുന്നു. ബീജാങ്കുരണത്തിനും തണ്ണിമത്തൻ ചെടികളുടെ വളർച്ചയ്ക്കും 24-27⁰C താപനില അനുയോജ്യമാണ്.