Aonidomytilus albus
ಕೀಟ
ಮರಿಕೀಟಗಳು ಕಾಂಡದ ಸುತ್ತಲೂ ರಸವನ್ನು ಹೀರಲು ಕೂಡಿ ಸೇರುತ್ತವೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಕಾಂಡವವನ್ನು ಎದ್ದುಕಾಣುವ ಬಿಳಿ ಸ್ರಾವಗಳಿಂದ "ಲೇಪನ" ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಅಡ್ಡ ಚಿಗುರುಗಳು, ಎಲೆ ತೊಟ್ಟುಗಳು ಮತ್ತು ಎಲೆಯ ಕೆಳಭಾಗವು ಸಾಂದರ್ಭಿಕವಾಗಿ ಸೋಂಕಿಗೆ ಒಳಗಾಗಬಹುದು. ಎಲೆಗಳು ಕಳೆಗುಂದುತ್ತವೆ, ಒಣಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಉದುರುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ತೀವ್ರವಾಗಿ ದಾಳಿಗೊಳಗಾದ ಸಸ್ಯಗಳು ಕುಂಠಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ನಾಟಿ ಮಾಡುವಾಗಲೇ ಸೋಂಕಿಗೊಳಗಾದ ಕಟ್ಟಿಂಗ್ ಸುತ್ತಲಿನ ಜಾಗಗಳು ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಒಂದು ತೇಪೆಯಂತೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಮರಿಕೀಟಗಳು ಅತಿಯಾಗಿ ತಿನ್ನುವುದರಿಂದ ಕಾಂಡಗಳು ಒಣಗಲು ಮತ್ತು ದುರ್ಬಲಗೊಳ್ಳಲು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಗಾಳಿಗೆ ಮುರಿದು ಬೀಳತ್ತವೆ. ಸಸ್ಯವು ಕಾಂಡಗಳು ಮುರಿಯುವುದನ್ನು ಸರಿದೂಗಿಸಲು ಹೊಸ ಚಿಗುರುಗಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಹೆಚ್ಚಿನ ಶಾಖೆಗಳುನ್ನುಂಟು ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಸೋಂಕಿತ ಸಸ್ಯಗಳು ಪೊದೆಯಂತೆ ಕಾಣುತ್ತವೆ. ಆ ಗಿಡಗಳಲ್ಲಿ ಬೇರಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಕಳಪೆಯಾಗಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಗೆಡ್ಡೆಗಳು ತಿನ್ನಲಾಗದಂತಾಗುತ್ತವೆ. ಈ ಹಿಂದೆ ಕೀಟಗಳ ದಾಳಿ ಮತ್ತು ಬರದಿಂದ ದುರ್ಬಲಗೊಂಡ ಸಸ್ಯಗಳ ಮೇಲೆ ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳು ಇನ್ನೂ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿರುತ್ತವೆ.
ಕತ್ತರಿಸಿದ ಗಿಡಗಳನ್ನು ನಾಟಿ ಮಾಡಲು ಬಳಸುವ ಮೊದಲು ಮರಗೆಣಸು ಬೇರುಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ದ್ರವ ಸಾರದಲ್ಲಿ 60 ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಮುಳುಗಿಸುವುದು ಎ. ಅಲ್ಬಸ್ ಅನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಬಿಸಿ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸುವುದನ್ನೂ ಸಹ ಮಾಡಬಹುದು ಆದರೆ ಇದು ಕಡಿಮೆ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಕಾಂಡಗಳ ಲಂಬವಾದ ಶೇಖರಣೆಯು ಸೋಂಕನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಸಹ ಗಮನಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕೆಲವು ಕೋಸಿನೆಲ್ಲಿಡ್ ಪರಭಕ್ಷಕಗಳು, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಚಿಲೋಕೋರಸ್ ನಿಗ್ರೈಟಸ್ ಕೂಡ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಸಾವಯವ ಗೊಬ್ಬರಗಳ ಬಳಕೆ ಅಥವಾ ಸಾವಯವ ಪದಾರ್ಥಗಳ ಸೇರ್ಪಡೆಯ ಮೂಲಕ ಮಣ್ಣಿನ ಫಲವತ್ತತೆಯ ಸುಧಾರಣೆಯು ಸಹ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬಹುದು.
ಲಭ್ಯವಿದ್ದರೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಜೈವಿಕ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಮುಂಜಾಗ್ರತಾ ಕ್ರಮಗಳಿರುವ ಸಮಗ್ರ ವಿಧಾನವನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಿ. ಮುಂಜಾಗ್ರತಾ ಕ್ರಮವಾಗಿ, ಕಾಂಡಗಳ ಮೇಲೆ 5 ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಡಿಮಿಥೋಯೇಟ್, ಡೈಯಾಜಿನ್, ಮೀಥೈಲ್ ಡಿಮೆಟನ್ ಅಥವಾ ಮಲಾಥಿಯಾನ್ (ಸೂತ್ರೀಕರಣಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ 0.01 ರಿಂದ 0.05% ರವರೆಗೆ) ದ್ರಾವಣವನ್ನು ಸಿಂಪಡಿಸುವ ಅಥವಾ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸೋಂಕನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟಬಹುದು. ಕಟಿಂಗ್ ಗಳನ್ನು ಮಲಾಥಿಯಾನ್, ಡೈಯಾಜಿನಿನ್ ಅಥವಾ ಡೈಮಿಥೋಯೇಟ್ ಹೊಂದಿರುವ ದ್ರವಗಳಲ್ಲಿ ನೆನೆಸುವುದು ಸಹ ಮರಗೆಣಸು ಸೋಂಕನ್ನು ತಪ್ಪಿಸುತ್ತದೆ.
ಓನಿಡೋಮಿಟಿಲಸ್ ಅಲ್ಬಸ್ ಎಂಬ ಪೊರೆ ಕೀಟದಿಂದ ಈ ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳು ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆ. ಇದು ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಬದುಕುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಗಾಳಿ ಅಥವಾ ಪ್ರಾಣಿ/ಮಾನವ ಸಂಪರ್ಕದಿಂದ ಹರಡುತ್ತವೆ. ಮರು ನೆಡುವಿಕೆಗೆ ಕತ್ತರಿಸಿದಂತಹ ಸೋಂಕಿತ ಸಸ್ಯ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳ ಸಾಗಣೆಯು ಸಹ ರೋಗವನ್ನು ದೂರದವರೆಗೆ ಹರಡುತ್ತದೆ. ಹೆಣ್ಣುಗಳು ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಮೊಗ್ಗು ಪೊರೆಗಳ ಕೆಳಗೆ ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಇಡುತ್ತವೆ. ಎಳೆಯ ಮರಿಕೀಟಗಳು ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಹೊರಬಂದು ಇತರ ಸಸ್ಯ ಭಾಗಗಳಿಗೆ ತೆವಳುತ್ತವೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅವು ನಡೆಯುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನೆಲೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಅವು ಕಾಂಡದ ರಸವನ್ನು ಅತಿಯಾಗಿ ತಿನ್ನುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ನಿರ್ಜಲೀಕರಣಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ. ಪ್ರೌಢ ಕೀಟಗಳು ಬಿಳಿ ಮೇಣದ ಸ್ರವಿಸುವಿಕೆಯನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಬೆಳ್ಳಿ-ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣದ ಲೇಪನದೊಂದಿಗೆ ಅಂಡಾಕಾರದ ಮತ್ತು ಪಟ್ಟಿ ತರಹದ ಪೊರೆ ಪದರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಗಂಡು ಕೀಟವು ರೆಕ್ಕೆಯುಳ್ಳದ್ದಾಗಿದ್ದು ಕಡಿಮೆ ದೂರದವರೆಗೆ ಹಾರಬಲ್ಲದು. ಆದರೆ ಹೆಣ್ಣು ಕೀಟ ರೆಕ್ಕೆಯಿಲ್ಲದವು ಮತ್ತು ಜಡವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಭಾರೀ ಮಳೆ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ಗಾಳಿಯು ಸಸ್ಯಗಳಿಂದ ರೋಗಕಾರಕವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಬಹುದು. ಇದಕ್ಕೆ ತದ್ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ, ದೀರ್ಘಕಾಲದ ಒಣ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ಕೀಟಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಹರಡುವಿಕೆಗೆ ಅನುಕೂಲವಾಗಬಹುದು.