Hellula undalis
ಕೀಟ
ಸಸಿಗಳು ಮರಿಹುಳುಗಳಿಂದ ನಾಶವಾಗುತ್ತವೆ. ಎಳೆಯ ಮರಿಹುಳುಗಳು ಎಲೆಗಳನ್ನು, ಕಾಂಡಗಳು, ಎಲೆ ಮತ್ತು ನಾಳಗಳನ್ನು ಕೊರೆಯುತ್ತವೆ. ಅವು ಎಲೆಗಳನ್ನ ಹೊರಗಿನಿಂದ ತಿನ್ನುತ್ತವೆ. ಲಾರ್ವಾಗಳು ಎಲೆಕೋಸಿನ ಗೆಡ್ಡೆಯನ್ನು ಕೊರೆಯುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಸಸ್ಯದ ಹೃದಯಭಾಗವನ್ನು ಸೇರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ತುದಿಯ ಮೊಗ್ಗುಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಇದರ ಮೂಲಕ ಗೆಡ್ಡೆಗಳಾಗುವುದನ್ನು ತಡೆಯುತ್ತದೆ. ಹಳೆಯ ಎಲೆಕೋಸು ಸಸ್ಯಗಳಲ್ಲಿ, ಹೊಸ ಚಿಗುರುಗಳು ಉತ್ಪಾದನೆಯಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಆಕ್ರಮಣಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ ಸಸ್ಯಗಳು ಕಡಿಮೆ ವಾಣಿಜ್ಯ ಮೌಲ್ಯವಿರುವ ಹಲವಾರು ಸಣ್ಣ ಗೆಡ್ಡೆಗಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತವೆ. ಗೆಡ್ಡೆ ಬೆಳೆದ ನಂತರ ಮರಿಹುಳುಗಳ ಆಹಾರ ಚಟುವಟಿಕೆಯಿಂದ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಕುಂಠಿತವಾಗುತ್ತದೆ. ಅವು ತಿನ್ನುವಾಗ ಸಿಲ್ಕೆನ್ ಟ್ಯೂಬ್ ಒಂದನ್ನು ನೇಯುತ್ತವೆ. ಸಸ್ಯಗಳು ಬಾಡುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಪೀಡಿತ ಸಸ್ಯ ಭಾಗಗಳಿಂದ ಕೀಟ ವಿಸರ್ಜನೆಗಳು ಹೊರಬರುತ್ತವೆ. ಮುತ್ತಿಗೆಗೆ ಒಳಗಾದ ಸಸ್ಯಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹಲವಾರು ಸಣ್ಣ ಎಲೆಗಳಿರುವ ಗೊಂಚಲನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಇದು ಮಧ್ಯದ ಮೊಗ್ಗುವಿಗೆ ಆದ ಹಾನಿ ಮತ್ತು ಅಡ್ಡ ಚಿಗುರುಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಿಂದ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ.
ಪರಾವಲಂಬಿ ಕಣಜಗಳಾದ ಬ್ರಾಕೊನಿಡ್, ಇಚ್ನ್ಯೂಮೋನಿಡ್ ಮತ್ತು ಚಾಲ್ಸಿಡಾಯ್ಡ್ ಕಣಜಗಳನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿ. ಬ್ಯಾಸಿಲಸ್ ಥುರಿಜಿಯೆನ್ಸಿಸ್ ಅನ್ನು ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಮತ್ತು ಲಾರ್ವಾಗಳನ್ನು ಅವುಗಳ ರೇಷ್ಮೆ ಜಾಲಗಳ ರಕ್ಷಿಸುವ ಮೊದಲು ಮತ್ತು ಅವು ಎಲೆಕೋಸುಗಳ ಮಧ್ಯಭಾಗಕ್ಕೆ ಚಲಿಸುವ ಮೊದಲು ಇದನ್ನು ಬಳಸಬೇಕು. ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಬೇವಿನ ಅನ್ವಯಿಕೆಗಳು ಸಹ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ.
ಲಭ್ಯವಿದ್ದರೆ, ಜೈವಿಕ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗಳೊಂದಿಗೆ ತಡೆಗಟ್ಟುವ ಕ್ರಮಗಳಿರುವ ಸಂಯೋಜಿತ ವಿಧಾನವನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಪರಿಗಣಿಸಿ. ಈ ಕೀಟದಿಂದ ನಿಮ್ಮ ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಕೀಟನಾಶಕಗಳನ್ನು ಬಳಸುವುದು ಕಷ್ಟ, ಏಕೆಂದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಬಲೆ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ಅವುಗಳು ಬೆಳೆಗಳೊಳಗೆ ಬಿಲ ಮಾಡಿರುತ್ತವೆ. 8-10 ದಿನಗಳ ಮಧ್ಯಂತರದಲ್ಲಿ ಅಸಿಫೇಟ್ ಮತ್ತು ಪರ್ಮೆಥ್ರಿನ್ ಬಳಸಿ. ಸಸ್ಯಗಳ ಮೇಲೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಕೀಟ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಕಾರ್ಬಮೇಟ್ಗಳು ಮತ್ತು ಆರ್ಗಾನೊ-ಫಾಸ್ಫೇಟ್ಗಳು ಪತಂಗವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತವೆ.
ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳು ಬ್ರಾಸ್ಸಿಕಾ ಕುಟುಂಬದ (ಎಲೆಕೋಸು, ಹೂಕೋಸು) ಬೆಳೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಹೆಲ್ಲುಲಾ ಉಂಡಾಲಿಸ್ನ ಎಳೆಯ ಮರಿಹುಳುಗಳ ಆಹಾರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿದೆ. ಇದು ಉಷ್ಣವಲಯ ಮತ್ತು ಉಪೋಷ್ಣವಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಮೊಟ್ಟೆಗಳು ಅಂಡಾಕಾರದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ಒಂದೇ ಅಥವಾ ಗುಂಪುಗಳಾಗಿ ಇಡಲಾಗುತ್ತದೆ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸರಪಳಿಗಳಂತೆ ಇಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸುಮಾರು ಮೂರು ದಿನಗಳ ಮತ್ತು ಐದು ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಹಂತಗಳ ನಂತರ ಮೊಟ್ಟೆಗಳು ಒಡೆದು ಮರಿಹುಳಗಳು ಹೊರಬರುತ್ತವೆ. ಇವು ಬೂದು-ಹಳದಿ ಮತ್ತು ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣದ ಉದ್ದನೆಯ ಪಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಮರಿಹುಳುಗಳು ಕೆನೆ ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ದೇಹದ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ತಿಳಿ ಗುಲಾಬಿ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಪಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಕಪ್ಪು ತಲೆ ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಬೆಳೆದ ಮರಿಹುಳುಗಳು ಮಸುಕಾದ ಪಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಅಂತಿಮ ಹಂತದಲ್ಲಿ, ಮರಿಹುಳುಗಳು 12-15 ಮಿ.ಮೀ ಉದ್ದವಿರುತ್ತವೆ, ರೇಷ್ಮೆ ಕೊಕೊನ್ಗಳಿಂದ ಆಹಾರವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತವೆ. ಮುಂದಿನ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬೂದು-ಕಂದು ಬಣ್ಣದ್ದಾಗಿದ್ದು ಅಲೆಅಲೆಯಾದ ಗೆರೆಗಳು ಮತ್ತು ಕಪ್ಪು ಚುಕ್ಕೆ ಇರುತ್ತದೆ. ವಯಸ್ಕ ಪತಂಗಗಳು ಬೂದು-ಕಂದು ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ, ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ರೆಕ್ಕೆಗಳು 18 ಮಿ.ಮೀ. ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಸಂಯೋಗದ ನಂತರ, ಹೆಣ್ಣು ಮುಂದಿನ 3 ರಿಂದ 10 ದಿನಗಳಲ್ಲಿ 150 ಅಥವಾ ಹೆಚ್ಚು ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಇಡುತ್ತವೆ. ವಯಸ್ಕ ಪತಂಗವು ದೂರದವರೆಗೆ ಹಾರಲು ಸಮರ್ಥವಾಗಿದೆ.