Verticillium spp.
ફૂગ
વિવિધ પાકો વચ્ચે લક્ષણો અલગ-અલગ જોવા મળે છે. સામાન્ય રીતે આંત્રવાહીની ક્લોરોસિસ સૌપ્રથમ વૃદ્ધ પાંદડાઓના માર્જિન્સ પર દેખાય છે. જેમ જેમ ક્લોરોસિસ બાકીના પેશીઓ સુધી વિસ્તરે છે, પાંદડા કરમાવા લાગે છે, ઘણીવાર માત્ર એક જ તરફથી આવું થાય છે. આ વિશિષ્ટ લક્ષણને સેક્ટરલ ક્લોરોસિસ અથવા "વન-સાઇડ વિલ્ટ" કહેવામાં આવે છે. ગરમ આબોહવામાં આ પ્રક્રિયા તીવ્ર બને છે. ડાળીઓ પર ઉપરના ભાગથી કાળી લીટીઓ વિકાસ પામે છે અને વિસ્તૃત થાય છે, જેથી ડાળીઓ કરમાવા લાગે છે. ઝાડમાં નબળી વૃદ્ધિ, પાંદડાનું જલ્દી વૃદ્ધ થવું, શાખાઓનો વિકાસ રૂંધાવો અને મૃત્યુ એ મુખ્ય લક્ષણો છે. ગોળાકાર રિંગ્સ અથવા છટાઓના સ્વરૂપમાં થડની પેશીઓના ડાઘા જોઈ શકાય છે. કેટલીકવાર, લેન્સ વડે નજીકથી નિરીક્ષણ કરવાથી, મૃત્યુ પામેલા પેશીઓમાં અથવા જીવંત પેશીમાં પણ નાના કાળા બિંદુઓ દેખાય છે.
સ્ટ્રેપ્ટોમીસીસ લાઇડિકસ ધરાવતી બાયોફન્ગિસાઇડ્સ ફૂગના જીવન ચક્રને તોડે છે અને રોગની પ્રગતિને નિયંત્રિત કરવામાં મદદ કરે છે.
નિવારક પગલાં સાથે જો ઉપલબ્ધ હોય તો જૈવિક સારવારનો એક સંકલિત અભિગમ ધ્યાનમાં રાખો. જયારે ઝાડને એકવાર રોગ લાગુ પડી જાય છે પછી તેણે દૂર કરવો બહુ મુશ્કેલ થઈ જાય છે. જમીન ફ્યુમીગન્ટ અસરકારક છે, પરંતુ ખર્ચાળ પણ છે. અસરકારકતા વપરાયેલ રાસાયણ, તેના દર અને તેને લગાવતા સમયેની પર્યાવરણીય પરિસ્થિતિઓ પર આધાર રાખે છે. અસરગ્રસ્ત છોડના ભાગોના ઉપચારને પણ ધ્યાનમાં લઈ શકાય છે.
આ લક્ષણો માટીથી જન્મેલા ફૂગની શ્રેણી દ્વારા થાય છે, જેમાં વી. દહલિયા પણ છે, જે કોઈ યજમાન ઉપલબ્ધ ન હોય ત્યારે જમીન પર રહેલ પાકના કચરાના આધારે જીવી શકે છે. તે છાલ પરના ઘા અથવા મૂળની શાખાઓમાંથી ચેતાક્ષ પેશીમાં પ્રવેશ કરે છે. એકવાર છોડ અથવા વૃક્ષની અંદર પ્રવેશ કર્યા બાદ, તે ઝડપથી વધે છે અને પાણી અને પોષક પરિવહનને અવરોધે છે, જેના પરિણામે એરિયલ ભાગો (પાંદડા અને ડાળીઓ) નબળી પડી જાય છે. રોગના પછીના તબક્કે, ફૂગ મૃત્યુ પામેલા પેશીઓનું સંસ્થાન કરે છે અને કાળું માળખુ બનાવે છે જેને બિલોરી કાચ દ્વારા જોઈ શકાય છે. ફૂગ એક સ્થાન પર ઘણા વર્ષો સુધી ટકી શકે છે.